MInęło osiem miesięcy

Nie wiem kiedy to się stało i dlaczego tak szybko! Dopiero co był taki maleńki, taki taki... A tu już duży chłopak siedzi na dywanie i spogląda na mnie uśmiechniętymi oczami. Mój Syn. No dobra, koniec rozczulania się oto fakty:

• waga 9,3 kg,
• wzrost 75 cm,
• zęby dolne jedynki - szt dwie
• katar straszny, co wskazuje na kolejne zębole - obecnie jeszcze nie zlokalizowane,
• dołki w policzkach nadal dwa, cudne wspaniałe - o! przepraszam miały być tylko fakty
• potrafi obracać się z brzuszka na plecy i z plecków na brzuszek już na obie strony (prawa i lewa) za co szczególnie dziękujemy naszej rehabilitantce,
• piwoty (obroty wokół własnej osi przy leżeniu na brzuszku) kręci piękne,
• w końcu siedzi bez podpierania ale wywrotki się zdarzają,
• pojawiły się pierwsze próby pełzania do tyłu (odpycha się mocno rękami),
• zabawki Migotki oraz sama Migotka przestały być bezpieczne, bo MB doturla się gdzie chce i zabiera co chce, w domu coraz częściej słychać:" mamo, bo on mi zabrał",
• pięknie mówi "da, da", "ty, ty", "te, te" i "ta, ta" - zdrajca jeden (ale wybaczam, bo to przecież nieświadomie, cóż poradzić),
• śpi w takiej samej pozycji jak Tatko, czym nawet mnie rozczula,
• bardzo jest ciekawy świata, wszystko musi dotknąć i zbadać,
• nadal jest ciągle uśmiechnięty i zadowolony,
•  nadal zasypia sam w łóżeczku (dzięki Ci Boże),
• na placu zabaw lubi jak sadzam go na zjeżdżalni i przy mojej pomocy sunie w dół,
• chrupki kukurydziane lubi średnio (dla Migotki to wielkie wory musiałam kupować),
• uwielbia uderzać jedną zabawką o drugą lub o stolik (perkusista mały).

To chyba tyle z nowości. Przed nami kolejny, wspaniały miesiąc. Niedługo urodziny Migotki, mojej kochanej dziewczynki.